Lezersbrieven
Dany heeft meer dan 10 jaar een eigen rubriek gehad in het maandblad Woef.
Hij beantwoorde daar brieven van lezers.
Hieronder een aantal van zijn artikels.
Iets bezitten is belangrijk in de hondenwereld. Trouwens, niet alleen voor honden. Ook voor kinderen. Kinderen doorlopen een fase die begint rond hun 2 jaar waarin ze erg 'mijn'-georiënteerd worden. 'Mijn papa', 'mijn mama', 'mijn pop', 'mijn oma' enz. Tegen dat ze naar de kleuterklas gaan, hebben kinderen al heel wat strategieën ontwikkeld om hun bezit voor zichzelf op te eisen.
Lees meer hierover in dit artikel.
Hapt uw hond naar ingebeelde vliegen? Holt hij constant achter zijn staart aan? Likt hij steeds aan de ruiten? Dan zijn dat evenveel gevallen van dwangmatig en repetitief gedrag, waarbij een welbepaalde activiteit een echte obsessie kan worden.
Lees meer hierover in dit artikel.
Honden zijn van nature niet vertrouwd met het concept "omhelzing". In tegenstelling met de mens hebben ze geen armen vrij. Elkaar omhelzen lijkt voor een hond nog het meest op elkaar bestijgen. Een welgemeende knuffel richting eigen of vreemde hond, moet dus met enige omzichtigheid gebeuren.
Lees meer hierover in dit artikel.
De tijd dat een haan ongestraft kon kraaien, dat het overvliegen van een vliegtuig bij de mensen nog het beeld van verre vakantieoorden opriep en dat het nog logisch was dat een waakhond aansloeg om bezoek aan te kondigen, ligt ver achter ons. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de verdraagzaamheid die tot vrijwel nihil is herleid, maar ook de grootste liefhebber zal moeten toegeven dat het onophoudende gebrul of gekef van een hond verre van leuk is. Daarom pikten we er deze maand de brief uit
van een familie met verantwoordelijkheidszin, want ze willen wat aan het blafprobleem doen. Maar hoe moeten ze het aanpakken?
Beste mevrouw Debaerdemaker, er zijn een paar dingen in je verhaal waar ik iets zou willen over zeggen. In eerste instantie is het zo dat je niet mag verwachten dat een pup vanzelf weet hoe hij zich hoort te gedragen. Een hond is niet helderziend en kan je gedachten niet lezen. Iemand zal het hem moeten leren. Dit houdt in dat iemand zich zal moeten bezighouden met de puppy. In jouw geval is er geen keuze. Jij bent de persoon die de puppy zal moeten opvoeden. Maar ik neem aan dat je niet elke dag, 24 uur per dag, de mogelijkheid en de zin hebt om alleen maar met je hond bezig te zijn. Op de momenten dat je geen tijd hebt voor zijn opvoeding is het geen goed idee om hem zijn vrijheid te geven in huis. Het gedrag van een puppy of een jonge hond is immers onvoorspelbaar en wisselend. Zolang hij geen vastheid in zijn gedragingen heeft en je niet zeker bent dat het goede gedrag dat je hem hem aangeleerd hebt ook echt het enige gedrag is dat hij zal vertonen, kan je hem best niet de vrijheid geven in huis.
Lees meer hierover in dit artikel.
De dominantietheorie die door heel veel eigenaars, trainers, instructeurs en zelfs dierengedragtherapeuten gehanteerd wordt om probleemgedrag te verklaren en op te lossen, is eigenlijk achterhaald.
Het is een model dat voor het eerst onderzocht werd in 1922. De onderzoekers Schjelderupp- Ebbe stelden vast dat tussen vreemde kippen die werden samengebracht, zeer heftige gevechten ontstonden. De heftigheid en de veelvuldigheid van deze gevechten nemen echter spoedig weer af en resulteren in een sociale ordening. Eén dier, het zogenaamde a-dier, mag dan alle andere dieren pikken, het b-dier is ondergeschikt aan de alfa, maar mag de rest van de dieren wegpikken. Onder aan de sociale
ladder is er de laagst geplaatste. Die moet wijken voor alle andere dieren. Schjelderupp-Ebbe noemde dit de ‘pikorde’. Die werd later ook wel ‘rangorde’ of ‘dominantiehiërarchie’ genoemd.
Lees hierover meer in dit artikel.
Een hond heb je voor zijn leven lang, een baby is nog van een heel andere orde. Een méér dan voldoende belangrijk gegeven om er deze maand extra aandacht aan te besteden, dachten wij.
Waar het in eerste instantie op aankomt bij de komst van een baby is dat zowel de bazen als de hond goed voorbereid zijn. Iemand die realistisch is, weet dat het leven
in een huisgezin behoorlijk op zijn kop wordt gezet eens er een kind is. Voor een hond, die van nature een gewoontedier is, en die je niet kan uitleggen wat er gaat gebeuren, is de verandering extra moeilijk en is er een goede voorbereiding nodig. Het belangrijkste is dat de ouders zich realiseren dat ze plots minder tijd voor de hond zullen hebben. De hond hierop voorbereiden kan bijvoorbeeld door hem, zeker de laatste maanden voorafgaand aan de geboorte, niet altijd zelf uit te laten of er zelf mee te gaan wandelen. De toekomstige ouders kunnen hulp vragen aan buren, familie of vrienden om de hond zijn dagelijkse wandelingen te geven
Lees meer hierover in dit artikel.
Mijn probleem is het volgende: ik heb een golden retriever van 6 maanden, in huis is hij fantastisch, op drukke plaatsen zoals een winkelstraat of een markt is hij ongelooflijk aandachtig én gehoorzaam, elk commando volgt hij zonder pr blemen op. Het probleem ontstaat eigenlijk pas als we de vrije natuur opzoeken. Wandelen in vrije ruimtes heeft opspringen én bijten tot gevolg , ook als we hem niet aan de lijn houden en hen vrij laten lopen. Hij krijgt dit bijvoorbeeld in een bos, dan springt hij op en bijt hij in je armen. Volgens mij is het helemaal geen agressief gedrag, eerder een uitnodiging tot spelen, maar uiteraard heeft zijn spel pijnlijke gevolgen en willen we dit zo snel moge lijk tot het verleden zien behoren. Ik vermeld er misschien best bij dat hij sinds gisteren chemisch is gecastreerd om dit probleem te helpen oplossen.
Lees meer hierover in dit artikel.
Het lijkt wel een probleem van deze tijd. Honden krijgen niet genoeg de kans om zich uit te leven. Vroeger was de moeder des huizes in veel gezinnen huisvrouw, en daardoor was zij hele dagen thuis. Nu zijn er veel meer huisgezinnen met twee verdieners die toch een hond hebben. Die hond is dan 8 tot 10 uren of soms nog langer alleen thuis.
Overschot aan energie tijdens de winter. Maar het is ook een probleem van dit seizoen. Gedurende de wintermaanden word ik elk jaar geconfronteerd met probleemgedrag dat ontstaat doordat honden in deze periode van het jaar onvoldoende de kans krijgen om hun energie kwijt te raken. Ook dit jaar weer kreeg ik telefoons en e-mails van mensen wiens hond plotsklaps huisraad begon te vernielen, of eigenaars van honden die mij vroegen hoe het kwam dat hun beide honden nu gingen vechten, of honden die plotsklaps hele dagen blaften of onrustig waren ’s nachts...
Lees meer hierover in dit artikel.
De laatste jaren hoor je geregeld vertellen of lees je in boeken over hondenopvoeding dat trekspelletjes spelen met honden taboe zijn. Zelfs hondentrainers die reeds jarenlang in de hondensport actief zijn, hondenfokkers en ook dierenartsen vertellen dat je met trekspelletjes de agressie bij je hond aanwakkert en zijn dominantie vergroot. Maar is dat ook zo?
Er kan inderdaad heel wat misgaan, vooral: • Als je de hond de regels voor trekspelletjes laat bepalen. Bijvoorbeeld als je hond steeds het initiatief neemt om te beginnen en jij steeds volgzaam gehoorzaamt en met hem speelt tot hij geen zin meer heeft. • Als je toelaat dat je hond ruwe spelletjes speelt. Hem toelaten zo ruw te spelen dat hij je zou kunnen verwonden of je soms pijn doet, is niet goed. • Als je niet in staat bent om te allen tijde het spel te stoppen.
Lees meer hierover in dit artikel
